asnaf 724

عدم ارتباط حسی بین مخاطب و اثر و جایگزینی رابطه ی فکری و عقلانی (از طریق بیگانه‌سازی) و همچنین روایت داستان به جای وقوع داستان و قطع کردن نمایش در جاهایی که امکان رابطه و پیوند حسی نمایشنامه و مخاطب وجود دارد از مشخصات این ساختمان نمایشی است . در این روش سعی نویسنده، کارگردان و بازیگر روایت کردن درام بجای تجسم کردن آن برای تماشاچی است. گاهی در فارسی به آن تئاتر حماسی میگویند که ترجمه دقیقی نیست.تئاتر روایی برتولت برشت با استفاده از یک راوی در بطن نمایشنامه و متن های توصیفی خارج از دیالوگ و نیز چکیده ای از وقایع هر صحنه در آغاز پرده که با هدف زدودن هیجان در نزد تماشاگر صورت می گیرد، در صدد برانگیختن قوة تفکر تماشاگر است و او را به تقابل با آن چه که بر روی صحنه، نما یش داده میشود، وامیدارد. موضوعات نمایشنامه های برشت برگرفته از واقعیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حاکم اند. برشت تماشاگر خود را وارد دنیای تماشاگر حقیقی می کند و به چالش با آن فرا میخواند. نمایشنامه های برشت با آن چه که بر روی صحنه نمایش داده می شود و به گونه ای بیانگر و انعکاس شر ایط واقعی حاکم در جامعه است، موافق نیست، بنابر این با ید روند نما یشنامه تحرک لازم را در وی برای مقابله با شرایط اجتماعی حاکم ایجاد کند. هدف برشت نشان دادن یک رفتار اجتماع ی خاص، در یک محیط اجتماعی خاص است که با ید از دید تماشاگر به صورت انتقادی مورد توجه قرار گیرد . برشت خود میگوید:((متن باید طنزآلود باشد…وظیفه طنز طرح و توصیف اخلاقیات است.متن نباید احساسی یا اخلاقی باشد بلکه بایداخلاقیات و احساسات را نشان دهد.